فرشته بودی بال زدی و در آسمان قاب شدی کاش کسی می گفت پرواز ممنوع!!
حالا همان شهاب شهید عاشقی که بر لطیف بال فرشتگان، سهم کوثرزلال آب شدی...
خبر، سخت، سوزناک و سنگین است. باورکردنی نیست یا نمی خواهیم باورکنیم! آن هم خبر پرواز در پرواز مرد مجاهدی که بر مدار مراد مردم محروم و مستضعف آن دورترها از پایتخت، بی قرار و پروانه وار، باجان عزیزش، بال می زد تا بال پرواز تماشایی ملتش در قله باشد.
همان قله ای که رهبر و امام و قائدش شهادت دیدارش را می دهد.
حالا این مرد مجاهد و محبوب، ققنوسی است در آتش عشق و شیدایی خویش، شراری مقدس شده است تا بسوزد و بسوزاند.
عاشقانگی اش، زایشی ققنوسی دارد. دوباره و دوباره و دوباره، به تکرار واژه محبوب شهادت. زایش در همان سحری که بااندکی صبر، نزدیک است.
ما معطوف و مقهور و مبهوت همان نگاه مهربان و محبوب آن زبان بی تکلف مردی هستیم که مبنا و محور کلامش، پیوندی ناگسستنی با مردم محروم مظلوم و پابرهنگان بود. ما داغدار سیدی شهید و عاشقی هستیم که درزبان رهبر فرزانه انقلاب، امام خامنه ای، رئیس جمهوری محترم و‌مغتنم است. ما دانشگاهیان، نیک می دانیم که شهیدآیت الله سید ابراهیم رئیسی به فرموده سردار دل ها: پیش از آن که شهید شود، شهید بود؛ چون، مرد میدان و باران و بوران و بلا بود. همراه ضعیفان در میان ایل و دِه و دهستان و‌کوهستان، او عاشق اسلام ناب و دل داده مردمش ایران بود. این جانب، شهادت رئیس جمهور مجاهد، حضرت آیت الله سیدابراهیم رئیسی و هیات همراه را به رهبر عزیزمان امام خامنه ای(مدظله العالی)، خانواده محترم ایشان، عموم مردم شریف ایران، بویژه جامعه دانشگاهی، صمیمانه تسلیت عرض می کنم و برای این مجاهدان همیشه بیدار، علو درجات در ساحت قرب و قدس الهی را مسئلت می نمایم.
ستارخالدیان
