فصل ششم از کاوش های باستان شناختی در آبراهه های تخت جمشید به سرپرستی دکتر احمد علی اسدی؛ عضو هیئت علمی باستان شناسی دانشگاه هنر شیراز و با مشارکت کارشناسانی از این دانشگاه و پایگاه میراث جهانی تخت جمشید، از 15 مهر ماه سال جاری آغاز شده و تا پایان آذر ماه ادامه خواهد داشت. نتایج کاوش مذکور تا این زمان، منجر به شناسایی دو آبراه و سه دریچه جدید از آبراهه ها در حیاط جنوبی کاخ تچر شده است. آبراهه های تازه کاوش شده به تمامی – در کف، دیواره های جانبی و سقف ـ از بلوک های سنگی تراش خورده و با معماری بسیار دقیقی ایجاد شده اند. پیوستگی و همسانی شکل این آبراهه ها با شبکه آبراهه های زیر کاخ تچر نشان دهنده تعلق آن به ساخت سازهای آغازین تخت جمشید و در واقع دوره داریوش بزرگ است. در رسوبات داخلی آبراهه های مذکور تا کنون یافته های قابل ملاحظهای از جمله قطعات شکسته برخی کنگره های سنگی پلکان ها، بخشهای از نقوش برجسته انسانی افراد مشهور به ضیافت بران و همچنین یک قطعه بسیار مهم کتیبه میخی بابلی نیز کشف شده است. با این حال مهم ترین یافته فصل کاوش جاری تاکنون بقایای یک اسکلت نسبتاً کامل انسانی است که دقیقاً بر روی کف آبراهه امتداد یافته از کاخ تچر به سمت بنای موسوم به H شناسایی شده است. این اسکلت به همراه نمونه هایی که در فصل سوم و چهارم کاوش ها (در محل دروازه ناتمام) شناسایی شده بودند، بیست و یکمین نمونه از بقایای اسکلتهای یافته شده در آبراهه های تختگاه تخت جمشید را شامل می شود. اسکلت اخیراً یافت شده به احتمال قریب به یقین با رویدادهای مرتبط با پایان حیات تخت جمشید در دوره هخامنشی و یا وقایع بلافاصله رخ داده پس از آن مرتبط است، زیرا فرد درگذشته که جنسیت آن تاکنون مشخص نشده، زمانی بر روی کف آبراهه قرار گرفته که هیچ گونه رسوباتی مربوط به متروک شدن بناهای تخت جمشید به داخل آبراهه ها راه نیافته بوده است و پس از قرار گرفته پیکر مذکور است که ظاهرا بلافاصله روی آن با رسوبات پوشانده می شود. با توجه به ادامه داشتن فصل کاوش انتظار میرود یافته های قابل توجه دیگری نیز به تدریج آشکار شود. تمامی یافته ها و رسوباتی که در درون آبراهه های شناسایی شده به دست آمده توسط متخصصین مختلفی از جمله آسیب شناس اسکلت انسانی (پاتولوژیست)، باستان انگل شناسی (پالئوپارازیتولوژیست)، و همچنین متخصصان گرده ها و دانه های گیاهی در حال آزمایش هستند و یا آزمایشات آن به زودی صورت خواهد گرفت. این مطالعات به ویژه درمورد اسکلت انسانی و نحوه مرگ او دارای اهمیت بسیاری است و زوایای بیشتری از وقایع رخ داده در تخت جمشید پس از آتش زدن و ویرانی آن به دست اسکندر مقدونی را آشکار خواهد ساخت.